Thursday, October 25, 2007

Reposting for Carlo Cruz ( A Sad Letter ) :(

FW: letter from the husband of one of the casualties of the glorietta bombing

Good day everyone,

I wish I were writing under different circumstances.

I would like to inform you that my wife Leslie Cruz
was part of the casualties in the Glorietta 2 Mall
bombing in Makati City , Philippines . She was supposed
to have a minor out patient surgery at Makati Medical
Center at 230pm.

I had taken a leave from work to accompany her there.
We dropped off our daughter, Amber, at my parents
place in QC to babysit at around 10am. We then
proceeded to Makati and was there at 1230pm. Since she
had been fasting in preparation for her procedure, she
wanted to move ar ound and listen to some music while I
grabbed a bite to eat. We parked at the basement of
Park Square 2, and headed for the Glorietta 2
entrance. We parted at the top of the escalator, she
turned right towards Filbar's while I went left
towards the restaurants. That was the last time I
would see her.

Around 120pm, she had called me so that we can meet at
the Glorietta 2 exit just in time to make her
appointment. As I made my way there from Glorietta 1
through the connecting hallways, and was about to turn
the corner, I heard 2 deep thumps and the shock-wave
from the blast hit me. At that moment my heart dropped
as I knew that the origin of the blast came from the
same place where we were supposed to meet. I tried
getting to where my wife was, but the dust was too
much and it was as if I was staring at a white wall.

I still tried to convince myself that she was able to
make it out, and that after ringing her mobile without
a response only meant that she dropped it in the
confusion. After 6 hours of searching from Makati Med.
to Ospital ng Makati , the blast site, and back again
to MMC - with the help of all the people I could get
hold of, that I was able to get confirmation in what
the state of my wife was.

My Dad and Uncle signaled me in from the ER of MMC. My
Uncle (who's a doctor) asked me to describe Leslie's
appearance to another group of doctors. I saw in the
eyes of one that the description made sense. Instead
of confirming it to me, they huddled together, then
brought me to a small examination room. It was only
through a digital camera that I was able to confirm
(and deny) that she was indeed gone.

I have so many regrets. I should have met her sooner.
I should have ran instead of a brisk walk. I should
have not chose to park where I did. I should have
braved the dust and went in the blast site. I should
have ...

Today's the 4th day. It is still terribly difficult to
breathe, let alone wake up realizing that your source
of strength, your best friend doesn't lie beside you
on your bed. That my deepest worry is when Amber
starts asking for her Mama.

I am glad that Amber's too young to understand the
loss and pain. In time I would like to tell her the
details of how her mother died, but more importantly I
would like to raise her as how her mother lived - a
loving person, strong willed, decisive, caring, and
nurturing. She has always cared for her family and
friends, and sacrfied her career for being a full time
mom and home maker.

As with all couples we had our ups and downs - none of
which I regret not going through. The sweet is never
as sweet without the sour. For almost 4 years of
marriage, we've finally hit our balance in life only
to be taken away in an instant. I have no regrets
about our marriage. She has loved me and Amber beyond
her capacity. I will always love her.

It is my first time to write to egroup as I've lurked
and watched emails being sent to and fro. All I want
now is that for each of the couples here is to cherish
each moment that we spend with our loved ones. Pretty
simple to say, very easy to take for granted.

Thank you all for the prayers. I would still like to
ask you to please include Leslie in them until her
40th day so that the path to God's kingdom is well lit
and she is no longer in the dark.

Sincerely,

Carlo Cruz

--------------------------

Philippine's Number One Website

4 comments:

Anonymous said...

I am trying to get in touch with Carlo Cruz. Do you happen to have his email address? Please email me dennison_uy [at] yahoo dot com

vmalgapo said...

hi..napa kalongkot ng naging kapalaran ni carlo. halos pareho kami ng kapalaran,ang kaibahan lang nang sa akin ay naging biktima ng walang awang pag patay ang aking anak na si myla last no. 2006 isa syang nursing student sa san pablo laguna ni rape at walamg sinaksak ng 38 na beses. vicky magapo

vmalgapo said...

ni rape ang aking na si myla nuong nov.18 2006 sa san pablo laguna isa syang nursing student ni rape sya at sinaksak ng 38 na beses. na mag pa hangang ngayon ay wala pa kaming katarungang nakamit. kaya ng marinig ko sa sa radio ang sulat ni carlo hindi ko mapigil ang pag iyak sa napaka lungkot na kanilang sinapit. napasakit isipin ang mga ganitong pang yayari.

Anonymous said...

hi..para sayo carlo alam kung kaya mo ang mga pag subok na dumating sa iyung buhay isa yan sa mga pagsubok na bingay satin ni lord.alam kung kaya nya binigay satin ito alam nyang kaya natin ito.alam kung sa mga sandaling ito ay masaya na sa piling nya ang mahal natin sa buhay. tulad ng aking anak na si myla malgapo.isa syang mabait na anak masikap mapag mahal na anak at kapatid,marami syang pangarap sa buhay para samin na magulang nya at mapag mahal syang kapatid,na sa isang iglap ay biglang nag laho ng dahil lamang sa kalupitan ng tao.si myla ay nakapag tapos na nang kursong computer at naka pag trabaho na nang six years sa honda car sa santa rosa laguna,ng maisipan nyang mag resayn at mag aral ng caregiver.sa kanyang pag aaral ng caregiver ay nag karuon sya ng kaibigan na taga san pablo laguna.mapag mahal na kaibigan si myla,tumagal ito nang halos limang taon,hangang sa hinikayat sya ng kaibigan nyang ito na duon na kami manirahan at duon na kami naka pag patayo ng bahay na halos tumagal ng walong buwan na ginagawa.pagkatapos na magawa na ang bahay namin ay nilipatan na namin ito. at natirhan na namin ito ng halos mag iisang taon ng maisipan ng ate nya nanasa amirica na pag aralin sya ng nursing bilang octoberyan.halos mag tatatlong lingo palang syang pumapasok sa school ng mangyari ang napaka lupit na pang yayari sa buhay namin, ng nuong nov.18 2006 pag kagaling nya sa school sinundo sya ng kaibigan nyang ito para duon mag hapunan sa kanila.sa hindi namin malaman ang kaibigan nyang ito na halos limang taon kasama sa bawat oras araw at gabi ng gabi nayun ay hindi nila na ihatid si myla pabalik sa aming bahay.na kami naman mga magulang nya ay nagkataon at alam ng kaibigan nyang si myra na wala kami sa aming bahay dumalaw kami sa kapatid ni myla sa malolos bulacan.at kinabukasn ng nov19 2006 ng umaga ay natag puang patay tadtad ng saksak ang aming anak na si myla pati ang kangyang dalawang kamay ay puro sugat,at napakasakit isipin na sya ay ni rape muna bago pinatay ng mga walang pusong mga criminal.at napaka sakit isipin na mismong sa tapat lang ng bahay namin nangyari ang crimen. napaka hirap isipin nahabang nag papasaklolo ang aking anak na si myla ay wala kaming nagawa sanapakasakit na pang yayari.hindi ko akalain ng tawagan nya ako nuong nov.17 2006yung na pala ang huling papalitan namin ng ilove yuo anak at ilove mama.. na magpahangang ngayon isang taon na ang nakalipas ay wala pa kaming justisyang nakakamit ng dahil sa bulok na justisya hindi namin alam kung anong lakas meron ang mga criminal na ito.buhay at kabuhayan ang nawala sa amin napakaskit na mag pa hangang ngyon hindi kuparin ma isip na mang yayari ito sa isang napakabait at mapag mahal na anak at metakot sa dios na mang yayari ito sa kanya.sakabila ng mga pang yayari wala akong tanung sa dios kung bakit nangyari ito sa kanya.malakas pari ang pananalig ko sa dios alam kong malalampasan parin namin ang pang yayaring ito. ang dasl kunalang sa dios na sana maging matibay kami at mag karuon ng tamang justisya.tulad ni carlo alam kung me palano si lord samin alam kung pag subok lang ang pang yayaring ito samim.mahirap isispin mahirap makalimot pero kailangan natin kayanin.sya lang ang nakaka alam para sa atin.hanga ako sayo carlo maging matatag ka atwag bibitiw sa kanya ang mga katulad natin na biktima ng kalupitan ng tao alam kung me plano si lord sa atin god bless.